In de weken voor kerst, de adventsweken, leven we in verwachting toe naar het kerstfeest. Het feest waarmee we de geboorte van Jezus vieren. Advent betekent ‘komst’. In de afgelopen (bijna) twee jaar heeft het woord verwachting voor mij een andere lading gekregen. We bereiden ons nog steeds voor op feestjes, uitjes en evenementen maar de onzekerheid of het ook echt door kan gaan is er steeds. Dat bleek de afgelopen week ook weer. We keken uit naar de laatste week voor de vakantie om samen kerstfeest te vieren. Dit doen we nu onverwacht een week eerder.
Het deed me denken aan het ‘DV’ wat vaak op aankondigingen of uitnodigingen staat. DV, het betekent Deo Volente, zo God het wil. Het wordt gebruikt om aan te geven dat de mens de toekomst niet onder controle heeft, maar afhankelijk is van God. In deze tijd van onzekerheid over de toekomst is dat iets wat wel zeker is. We zijn afhankelijk van God. Hij zorgt voor ons, altijd.
Dat is ook het mooie van advent, het is een tijd van verwachting. Maar verwachting naar iets wat al is gebeurd, iets wat we steeds weer mogen gedenken: Jezus is naar deze wereld gekomen om een redder voor alle mensen te zijn.
We wensen een ieder toe dat, in alle onzekerheid van nu, dat je zekerheid zal zijn. Jezus is geboren ook voor jou!
Een week eerder dan gepland hebben we het kerstfeest in de klassen mogen vieren. We hopen dat de kinderen die boodschap in hun leven mee zullen nemen.
Ik sluit af met de woorden van een bekend lied: Wat de toekomst brenge moge, mij geleidt des Heren hand. Hoe de toekomst ook zal zijn, God is erbij, Hij gaat met jou, met u, mee!
Gezegende kerstdagen en een hoopvol 2022 gewenst!
